Τα παιδιά μου μεγαλώνουν και με χρειάζονται ολοένα και λιγότερο!

by - Ιανουαρίου 29, 2018

όσο-λιγότερο-σε-χρειάζονται-τα-παιδιά-σου-μεγαλώνοντας-τόσο-καλύτερη-δουλειά-έχεις-κάνει

Τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Απλά εσύ το παίρνεις χαμπάρι όταν οι αλλαγές έχουν ήδη γίνει.
Κάπως έτσι την έπαθα κι εγώ. Ούτε που το κατάλαβα πόσο άλλαξαν τα παιδιά μου κι από κολλημένα πάνω μου άρχισαν να μη με έχουν και τόσο ανάγκη. Κι εγώ που έλεγα ότι εκείνος ο καιρός είναι ακόμα μακρινός...

Εντάξει τα παιδιά μου δεν είναι και πολύ μεγάλα..  
Ίσα μόνο 9 χρονών ο Κων,  7,5 χρονών ο Νικ και μόλις 5,5 χρονών ο Στεφ. Αλλά να... υπάρχουν στιγμές που δεν με χρειάζονται καθόλου και ενώ αυτό είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα αφού λένε  πως όσο λιγότερο σε χρειάζονται τα παιδιά σου μεγαλώνοντας  τόσο καλύτερη δουλειά έχεις κάνει.... 
Η αλήθεια όμως είναι πως χρειάζεται λόγος χρόνος να το συνηθίσεις όλο αυτό.
Λίγο που έχεις μάθει να τρέχεις ασταμάτητα, λίγο που δεν έχεις συνηθίσει να πίνεις έναν καφέ με ησυχία, λίγο που βαριέσαι μόνη χωρίς να σε "ζαλίζει" κανείς, λίγο που έχεις κάτι χρόνια να φας με ησυχία,λίγο από δω λίγο από κει μαζεύονται όλα τα λίγο και γίνονται πολύ.

Κάπως έτσι έφτασε και ο καιρός που τα παιδιά κατεβαίνουν στην αυλή να παίξουν και δε χρειάζεται να πάω μαζί τους. 
Που τα πρωινά που δεν έχουν σχολείο ξυπνάνε και ετοιμάζουν πρωινό μόνα τους. 
Που πιάνουν μόνα τους να διαβάσουν το αγαπημένο τους παραμύθι.
Που πλέον κάνουν δουλειές στο σπίτι  συνεισφέροντας κανονικότατα!
Χμ καλό ακούγεται να κάθεσαι στον ήλιο και να διαβάζεις το βιβλιαράκι σου 
πίνοντας τον καφέ σου ενώ τα παιδιά  παίζουν (ή έστω νομίζουν πως φτιάχνουν κήπο)  και σίγουρα πριν από μερικά χρόνια αυτό ήταν μια ουτοπία,  αλλά είναι λίγο κάπως να μη σε χρειάζονται πια και τόσο πολύ ....

Ξέρω πως όσο μεγαλώνουν αυτό θα γίνεται όλο και πιο έντονο και παρόλο που μου αρέσει, μερικές φορές μου λείπει εκείνη η εποχή που δεν κούναγε κανείς ρούπι χωρίς εμένα! Και εννοείται πως δεν είμαι καθόλου σίγουρη για το πόσο καλή δουλειά έχω κάνει έτσι;

Το παθαίνετε κι άλλοι αυτό;

Καλησπέρες φίλοι!!


You May Also Like

16 Comments

  1. Εμείς είμαστε λίγο μικροί ακόμη, μόλις 18 μηνών, αλλά υποθέτω θα έρθει και η σειρά μας!
    Δεν είμαι σίγουρη για το τι να πω, ίσως για ένα τέταρτο;χαχαχα Αστειεύομαι!

    Θα έρθει η στιγμή που κι εσύ θα το συνηθίσεις φαντάζομαι!

    Καλώς σε βρίσκω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα τα συνηθίζουμε απλά έχουμε την εντύπωση πως όλα αργούν.... εκέι είναι το λάθος μας!
      Καλώς ήρθες!!!!

      Διαγραφή
  2. Ελένη μου, καλή μου Ελένη. Είμαι ένας Πατέρας στα 58 τώρα πια, που τα παιδιά μας είναι 25 και 22. Ναι...! αυτήν την χρονική περίοδο που περιγράφεις την έζησα γεμάτη. Και μάλιστα γεμάτη υπέροχες στιγμές και βιώματα. Όπως τα περιγράφεις.
    Να είσαι βέβαιη κορίτσι μου, ότι παρά το ότι τα παιδιά σου "μεγάλωσαν" καθώς λες, θα επαναληφθούν άπειρες φορές οι σκηνές και στιγμές που περιγράφεις κοντά σου.
    Είσαι μια Μητέρα που έχεις χτίσει νομίζω αυτήν την σχέση και θα την συναντάς συνέχεια μπροστά σου. Δεν θα το πιστεύεις πόσες φορές θα την βλέπεις περιοδικά.
    Μπορεί να τηρείται αυτή η επανάληψη με άλλες αναλογίες αλλά δεν θα παύει να έχει το ίδιο τρυφερό περίβλημα που έχεις μέχρι σήμερα.
    Εγώ στο λέω ναι....!
    Ένας μπαμπάς ώριμος πια.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αγαπητέ Γιάννη..... ξέρεις τι διαπιστώνω από όταν έγινα μάνα;;; ότι ο γονιός κουβαλάει μια απίστευτη θλίψη πάνω του, μια μόνιμη αγωνία, ένα βάρος... ένα πράγμα τύπου "τι θα γίνουν τα παιδιά αν..." κι αυτό δε σε απαλλάσσει νομίζω ποτέ.
      Οι σχέσεις με τα παιδιά μου θέλω κι εύχομαι με όλη μου την ψυχή να είναι πάντα καλές! να είναι ευτυχισμένα ότι κι αν κάνουν κι εγώ να χαίρομαι για την ευτυχία τους!
      Χαίρομαι Γιάννη που είσαι εδώ!!!
      Να είσαι καλά και να καμαρώνεις τα παιδιά σου!!!!!

      Διαγραφή
    2. Θα είναι αυτή η ποθούμενη σχέση καλή και στέρεη Ελένη γιατί είσαι κοντά τους....! και αυτό είναι το παν. Η Ζωή θα σε ανταμοίψει και θα με θυμηθείς.
      Εμείς σε ευχαριστούμε για το μοίρασμα της καθημερινότητάς σου. Καλό απόγευμα.

      Διαγραφή
    3. Το εύχομαι και το ελπίζω Γιάννη!!!! δεν ξέρεις πόσο θέλω να βγουν αληθινά τα λόγια σου!!!!
      Εγώ σε ευχαριστώ που είσαι εδώ!!!!!

      Διαγραφή
  3. Όταν ήταν μικρά και πηγαίναμε όλοι μαζί για μπάνιο το καλοκαίρι, ονειρευόμουν τη στιγμή που θα πάω παραλία μόνο μ' ένα βιβλίο και μια ψάθα. Δίχως να πρέπει να μαζέψω τα τζάτζαλα και τα μάντζαλα, να τους αλλάζω μαγιό, να τους καθαρίζω τα πόδια απ' την άμμο, να ξεπλένω κουβαδάκια και φτυαράκια...
    Τώρα πια, διαβάζοντας το βιβλίο μου στην παραλία, νοσταλγώ εκείνη την εποχή με τα μπρατσάκια και την άμμο στο αυτοκίνητο.
    Ελένη μου είναι πολύ μικρά για να είναι αυτονομημένα κι αυτό δείχνει όντως πόσο καλή δουλειά έχεις κάνει. Εύλογοι οι προβληματισμοί σου, μα να ξέρεις (που το ξέρεις), πως πάντα θα έχουν ανάγκη την αγκαλιά σου. Τα δύσκολα έπονται, γι αυτό βάστα δυνάμεις για να τα στηρίζεις.
    Φιλιά πολλά Ελενάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάπως έτσι έλεγα κι εγώ όταν ήταν μωρά... ήξερα πως κάποτε θα άρχιζαν όλα να αλλάζουν αλλά δεν περίμενα πως τόσο νωρίς εγώ κυρία θα διάβαζα το βιβλίο μου, θα έπινα τον καφέ μου και εκείνα θα έρχονταν κοντά μου μόνο να με ρωτήσουν τι κάνω.
      Θέλω να έχουμε μια καλή σχέση με τα παιδιά όσο μεγαλώνουν και να συνεχίσουμε να αγαπιόμαστε αλλά όλα αλλάζουν γρήγορα.... Για να το λες όμως εσύ κάτι θα ξέρεις...!!!!!

      Διαγραφή
  4. Αχ φέτος ο μεγάλος πήγε πρώτη φορά σε πάρτυ χωρίς γονείς.Ενώ καμιά όρεξη δεν είχα να κάθομαι με τις ώρες σε μια καρέκλα,μια ψιλοκατάθλιψη την έπαθα...Με μια μαμά που τη ρώτησα "μόνο εγώ στεναχωριέμαι;",μου είπε ναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άσε λίγες είμαστε!! αλλά τουλάχιστον βρίσκουμε η μία την άλλη για παρηγοριά!! χε χε χε

      Διαγραφή
  5. Αχ μωρέ κι εγώ έτσι νιώθω και πες με τρελή αλλά αρχίζει να μου λείπει η μυρωδιά της μωρουδίλας τους! Και δεν εννοώ ότι πεθύμησα ένα μωρό, αλλά από τη μια χαίρομαι που μεγαλώνουν και είναι όλα πιο εύκολα, από την άλλη όμως θέλω να μείνουν πάντα παιδιά (κι ας ακούγεται εγωιστικό)! Φιλιάαα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι ρε συ Σωτηρία.... ο καιρός περνάει γρήγορα... κι ενώ νομίζουμε πως προλαβαίνουμε να χαρούμε τα παιδιά μας δεν ξέρω κατά πόσο αυτό είναι αλήθεια...

      Διαγραφή
  6. Εμείς είμαστε παντού μαζί.αλλ τελευταία τυχαίνει ενώ κάνω εγώ μια δουλειά ο Δημήτρης να παίζει με τα αυτοκίνητακια του.ενω πριν λίγο καιρό δεν υπήρχε περίπτωση α με αφήσει.βλεπω σιγά σιγά πως μπορώ να κάνω πιο πολλά πράγματα με το μωρό παρέα χωρίς να γκρινιάζει.ειναι ακόμη μικρός 18 μηνών.αλλα νιώθω το βλέπω πως μεγαλώνει γρήγορα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματικά μεγαλωνουν πάρα πολύ γρήγορα. Τόσο, που δε καταλαβάινεις την έννοια του χρόνου πια!
      Ζήσε το όσο μπορείς!!!!

      Διαγραφή

Ο λόγος δικός σας: